Problemski Hotel - Dimitri Verhulst

Dimitri Verhulst hanteert in Problemski Hotel opnieuw zijn rauwe schrijfstijl zoals we dit van hem gewend zijn. Om dit boek te schrijven verbleef hij in een asielcentrum in Arendonk. In zijn pen kruipt het personage Bipul Masli, een fotograaf die in België terecht kwam en asiel aanvroeg. Door de ogen van Bipul krijgt de lezer verschillende verhalen te zien die zich in en rond het asielcentrum afspelen.

Het boek bestaat uit twee delen met in totaal 23 hoofdstukken. Al deze hoofdstukken beschrijven een verhaal. Deze verhalen hangen samen, maar soms lijkt dat niet zo op het eerste zicht. Hierdoor vond ik het moeilijk om het boek te volgen en mijn concentratie erbij te houden. Een extra moeilijkheid is naar mijn mening het feit dat er heel veel personages aan bod komen. Ik moest vaak enkele hoofdstukken teruggaan om me te herinneren wie Igor nu weer juist was, bijvoorbeeld. En dat had ik bij vele personages.

De hoofdstukken zijn vrij kort, wat het enerzijds vlotter maakt om te lezen maar anderzijds volgen deze verhalen zo snel op elkaar dat ik het boek soms even tien minuten moest wegleggen om alle mensen en gebeurtenissen die aan bod komen te laten bezinken, uit schrik dat ik alles door elkaar zou halen.

Los van de complexiteit die het boek bevat vind ik het straf dat Dimitri Verhulst alweer over een thema kan schrijven op een mooie, literaire manier. Hoe hij speelt met taal vind ik geweldig. Zijn schrijfstijl doet me denken aan poëzie, en zo lees ik zijn boeken ook. Je kan het hem bijna horen vertellen. Hij mijdt geen cru taalgebruik, waardoor het boek voor mij persoonlijk meer te begrijpen viel. In de zin dat ik me beter kon inleven in de mentaliteit van de mensen die in een asielcentrum verblijven. Want we hebben allemaal ons vooroordeel klaar en slaan meestal een terughoudende houding aan tegenover vluchtelingen. We denken vaak niet verder na over wat deze mensen zouden kunnen meegemaakt hebben. En net daarom is dit boek geschreven.