Daar waar de rivierkreeften zingen - Delia Owens

Toen ik de achterflap van het boek las, zou dit geen boek zijn dat ik op het eerste zicht zou lezen of kopen. Het leek niet mijn genre, maar zoals ik al zei was ik benieuwd naar de hype. Ik las er zoveel mooie en positieve reacties over en als een boek zo wereldberoemd is, wil ik het altijd lezen. Delia Owens maakt van 'Daar waar de rivierkreeften zingen' haar romandebuut en dit werd meteen een bestseller.

Het verhaal gaat over Kya, een in het moeras woont dat vlakbij Barkley Cove gelegen is in North-Carolina. Je leert haar kennen als jong meisje en je ziet haar opgroeien tot mooie vrouw. Ze komt uit een gezin van twee ouders en vier andere kinderen. Helaas blijft ze alleen achter. Als kind leert ze Tate kennen, en hij blijkt een grote steun in haar leven te zijn. Andere mensen blijven liever op afstand, want het moerasmeisje, zoals ze in het dorp bekend is, vinden ze een vreemd en asociaal, gevaarlijk geval. Op een dag wordt Chase Andrews, een populaire man uit het dorp, levenloos teruggevonden. Het lijkt op moord, en Kya wordt hoofdverdachte in de zaak.

Ik vind het niet fijn om te moeten zeggen, maar dit boek lezen was voor mij een hele opgave. Ik ben er eind augustus in begonnen, en pas eind september had ik het uit. Ik geraakte maar moeilijk door die eerste hoofdstukken. Dit komt omdat het verhaal steeds verspringt van jaartallen. Zo leer je Kya kennen in 1952, als ze zeven jaar oud is. De moord op Chase gebeurt in 1969. Op een bepaald punt komen de jaartallen samen, maar ik vond het vrij ingewikkeld en moest altijd even terug gaan lezen om weer te weten hoe het vorige hoofdstuk geëindigd was. Ook om in mijn hoofd naar het andere gedeelte van het verhaal over te schakelen vond ik lastig. Dit vind ik jammer, want dit maakt dat ik niet ontspannen heb gelezen.

De schrijfstijl is erg poëtisch en bevat veel moeilijke woorden die ik ben gaan opzoeken om het verhaal beter te kunnen begrijpen. Verder werd het verhaal via 'show, 'don't tell' geschreven. Hier ben ik geen fan van. Subtiel kan het, maar in dit geval overheerste het. Ik vind dat dit een verhaal minder echt maakt.

Op zich begrijp ik waar de mooie elementen in dit verhaal zitten. De setting is prachtig, en dit hele boek lijkt een ode aan de natuur te zijn. Toch vind ik het moeilijk te vertellen over wat dit boek nou eigenlijk gaat. De kern van het verhaal mis ik, of heb ik alleszins niet ontdekt. Het bevat de gebruikelijke thema's die een roman meestal heeft: vriendschap, liefde en verdriet.

Na dit boek gelezen te hebben kan ik concluderen dat het toch niet mijn ding is. Het kon mij niet bekoren, en daarom begrijp ik de hype erachter niet. Jammer, dit boek zal ik helaas geen tweede keer lezen.

Een stukje uit het boek:

Uitgavejaar: 2020