Bij Mij Zou Het Niet Waar Zijn- Elle De Leeuw

Aangezien ik zelf sinds tien maanden mama ben, vind ik het fijn om ervaringen van andere mama's te lezen. Want het moederschap is toch wel iets heel speciaals. En ik zeg altijd: ik doe maar wat, wat ken ik er ook van? Ik doe wat ik denk dat ik moet doen als moeder, en ik vermoed dat de meeste moeders het zo doen. En dat is perfect.

Elle De Leeuw is een dertiger die werkt als PR voor televisie. Sinds 2021 is ze mama van twee kinderen. Leuk weetje: haar jongste dochtertje is op dezelfde dag als mijn zoontje geboren.

Ze schreef een boek over de avonturen die ze meemaakte vanaf het moment dat ze aan kinderen zou beginnen. En zo werd 'Bij Mij Zou Het Niet Waar Zijn' geboren. Zalige titel, toch? Want deze zin spookt door al onze moederhoofdjes terwijl we daar meestal grandioos in falen. Hoera!

Het boek van Elle stelt mij daarom erg gerust. Ze vertelt drieëntwintig anekdotes over haar dochter. Voor ik het boek las, dacht ik dat het van begin tot einde herkenbaar zou zijn. Echter, toen ik begon te lezen waren de eerste vier hoofdstukken helemaal niet zo treffend voor mij. Dat was helemaal niet erg, want je kan je meteen inleven in de gebeurtenissen en ik kan je garanderen dat ze erg grappig zijn. De bevalling in gang proberen zetten? Check. Schreeuwerig speelgoed in alle kleuren van de regenboog? Check. Videobellen met professionele contacten als je kind in de buurt is? Dubbelcheck.

Het boek is zo opgebouwd dat het erg makkelijk is om te lezen, ook als je niet veel tijd hebt (ah ja, want met kinders in huis is dat niet altijd zo evident - en dat weet deze schrijfster ook maar al te goed). De hoofdstukken zijn niet lang en de schrijfstijl leest erg vlot. Je kan perfect elke dag een hoofdstuk lezen tijdens een vrij moment. Haha, hoor ik jullie nu denken. Maar dat lukt écht wel. Het is mij ook gelukt. En het is zoals Elle De Leeuw zegt: als zij een boek kan schrijven, kunnen wij supermoeders er zeker ook één lezen! Want die me-time blijft o zo belangrijk.

Extra verwennerij: er zitten hele mooie tekeningen in het boek verwerkt. Dus ook mijn credits aan Tasja Van Rymenant voor de prachtige illustraties.

Een stukje uit het boek:

Ik zou dus als een volwassene tegen mijn kind praten. Op een zachte, lieve manier weliswaar, en wat langzamer dan ik doorgaans praat. Maar met van dat gekoetchiekoetchie zou ik niet beginnen. Tot ik een baby kreeg. De eerste dagen hield ik het nog beschaafd en zei ik vooral zaken als 'Dag schatteke, piep piep', 'Dada, lekker slaapje gedaan?' en 'Njammie hier is melkje'. Kan er nog mee door hé? Maar al na enkele dagen voelde ik het in me razen: de noodzaak om allerlei gekke en overdreven intonaties te gebruiken. 'Lekker slaapje gedaan?' werd dus 'Lékker slaaaapje gedáááááán?' en 'melkje' werd 'meei-luk-jeu!' Ik gaf er niet aan toe. Niet zozeer omdat ik bezorgd was om de educatieve factor, wel omdat mijn man, de vroedvrouw of het kraambezoek stonden tot te kijken en ik te veel schroom voelde. Maar evenredig met mijn eigen verzorgingslevel (lang leve make-uploos en ongewassen de halve dag in kamerjas rondlopen) ging ook mijn gêne naar beneden. Binnen de twee weken was ik lid van de koetchiekoetchiebrabbelclub. Lidmaatschap gratis aan te vragen op www.doenormaal.be. Wachtwoord: goegoedada.

Uitgavejaar: 2021

-x-